DE POLITIEK SOLDAAT (III): De weg naar de Politiek Soldaat

De politieke soldaat

-een verklaring-

Derek Holland. Huntingdon 1984

Nederlandse vertaling door de Vrije Nationalisten Noord-Brabant

Deel 3: De weg naar de Politiek Soldaat

Je moet het ijverig je doel maken om op iedere plaats en bij iedere actie, innerlijk vrij en meester over jezelf te zijn zodat alle dingen onder jou zijn en jij niet onder hen.

De imitaties van Christus

Thomas a Kempis

In 1965 in Lausanne, Zwitserland maakte Marcel de Corte de volgende observatie: “Ik hoor het vaak gezegd worden dat middelen als zodanig noch goed noch slecht zijn. Ik beken dat deze bewering mij verbaasd omdat ik mijzelf afvraag waar we middelen kunnen vinden die een puur middel zijn, zonder daarbij ook inert, niet bruikbaar en onbestaand te zijn. Uitgezonderd van puur in de geest kan een middel nooit als zodanig beschouwd worden. Een middel wordt altijd beschouwd in relatie tot een doel.”

Een veel voorkomende bewering in de moderne tijd is dat “het doel de middelen heiligt”. Het is een bewering die teveel Nationalisten ondoordacht onderschrijven. Zoals Marcel de Corte zijn verklaring duidelijk maakt, zijn middelen en doelen een eenheid; organisch verbonden en van elkaar afhankelijk in de praktische politiek. Voor de patriot zijn de doelen waar we voor strijden compleet in geschil met die van de gevestigde orde, uiteraard zullen de middelen dat dus eveneens zijn. De methoden die de Roden en het Groot Bedrijfsleven gebruiken om hun terreurregimes te installeren, kunnen niet legitiem gebruikt worden door Nationalisten zonder immens veel schade aan te richten aan de militant en zijn zaak. Dat is een punt waarop Codreanu zijn beweging bouwde.     

Neem bijvoorbeeld de tactiek van terrorisme: - iets dat moet worden gedistingeerd van louter politiek geweld of aanslagen – dit is volkomen vreemd binnen de Nationalistische traditie omdat het doel hiervan, theoretisch en praktisch, is om grootschalige angst binnen de populatie te veroorzaken door de willekeurige moord op gewone mensen met een kogel of bom. Wij verwerpen deze methoden vanwege de goede reden dat we de steun van het volk zoeken om hun welzijn te verbeteren en het niet erg waarschijnlijk is dat dit bereikt kan worden door hen uit te roeien. Het is eveneens een interessant feit dat de “nationalistische” groepen die deze aanpak gebruiken – de IRA, de Stern en Irgun bendes, ETA, de reactionaire dictatorschappen in Latijns Amerika – juist die groepen zijn waarvan we hun “Nationalistische” geloofsbrieven erg bedenkelijk vinden. Als we verkondigen van ons volk en land te houden, wat kan dan de rol zijn van methodes die angst en haat broeden in Nationalistische politiek? Als we verkondigen dat de absolute waarheid dicht bij ons hart ligt, hoe kunnen we dan liegen en bedriegen in onze acties zonder de waarheid te verstoren die we willen beschermen en bevorderen? Laat niemand zeggen dat de dingen anders zullen zijn na de Nationale revolutie, want een man die zijn principes niet vol kan houden als deze machteloos is en niets te verliezen heeft zal deze waarschijnlijk ook niet vasthouden wanneer deze macht heeft en alles te verliezen heeft. Al doende leert men en dat is iets dat we in onze gedachten moeten houden, elke dag van ons Nationalistisch leven. De weg die onze tegenstanders namen leidde hen naar de slavenstaten van de USSR en de VS – wij nemen een andere weg omdat we streven naar de Nationaal Revolutionaire staat.

Dit wil niet zeggen dat we niet discreet in onze actie kunnen zijn of toevlucht mogen nemen tot de wendbaarheid van de geest: uiteraard is het omgekeerde van toepassing. Onze principes dicteren dat we winst trekken uit elke pees van ons bestaan – fysiek, mentaal, spiritueel – en deze rekken tot de grens om de zaak te bevorderen, dit terwijl we puur van geest blijven. Het is veel te gemakkelijk om onze principes en waarden te laten varen onder de druk van omstandigheden. Het vraagt een sterk karakter, standvastigheid en veerkracht om de corrosieve ideeën van onze tegenstanders, die ons verleiden de gemakkelijke weg te bewandelen, te weerstaan. We hoeven maar een compromis te sluiten en we staan op de glibberige afgrond die leidt naar verraad. Het is moeizaam, het is ascetisch, het is een landschap van bloed, zweet en tranen. De dag dat het ophoudt met deze dingen te zijn, is de dag dat Revolutionair Nationalisme is uitverkocht.

Nu is het begrijpen van de relatie tussen middelen en doelen niet enkel een academische oefening, maar een essentiële kwalificatie die niet enkel de werving van politiek soldaten bepaalt, maar ook hoe zij gekneed worden tot Nationaal Revolutionaire krijgers. Het is de conditie waarmee we realiseren dat bepaalde methodes nooit geaccepteerd zullen en kunnen worden door ons.

Laten we kijken naar werving. In het verleden was de elite van krijgers een feit van het alledaagse leven en net zo normaal als zonnige dagen en groene tinten, maar vandaag de dag zijn ze in het beste geval een romantische herinnering. Daarom is de heldere conclusie die we hieruit moeten trekken dat het mensen zoals jij zijn – de lezers van dit pamflet – die de weg moeten wijzen, die de politieke soldaten moeten worden die de overwinning mogelijk maken. Sommigen van jullie zullen grinniken om het idee. Sommigen van jullie zullen uit angst terug trekken door dit idee of toegeven dat je niet in je hebt wat ervoor nodig is. Helaas heeft god, het lot, noem het hoe je wilt, verordend dat jij en ik deze zware taak op ons moeten nemen. Onze voorouders moesten gelijksoortige situaties het hoofd bieden en wij moeten kracht trekken uit hun geest die ons vooruit dringt. Het is op de grondslag van hun geest dat we de vlag van het Keltisch kruis moeten hijsen en iedereen moeten uitdagen die stom genoeg is om de toorn van onze natie over zich af te roepen.

En als jullie weigeren deze krijgers te zijn, naar wie kan de natie zich dan keren? Diegene met hun hoofd in een pint of een lijmzak? Diegene die “realiteit” zoeken in sciencefiction video’s en heroïne? Diegenen die lang en hard praten, een schemering van de goden bedreigen en nog een paar euro in de pot of een paar uur op een bijeenkomst bejammeren. De idioot in de straat die denkt dat goedkoop bier en roddelen over prinses Di de betekenis van Nationalisme is? De plastic patriot, de bourgeois lemming, zo toegewijd aan “Engeland zijn groene en plezierige weiden”, maar niet zo toegewijd dat hij zijn “patriottisme” niet zou opofferen wanneer zijn “goede naam”die hem door buren en vrienden toegeschreven wordt in het geding komt? Niemand wil deze strijd, maar de plicht roept. Diegene die weigeren zijn simpelweg lafaards. De politiek soldaat kan zijn vijand respecteren, maar hij kan de verrader en deserteur slechts verachten. En als het geboorterecht van je kinderen is gestolen van hen en gegeven is aan je vijanden, kun je ze dan in de ogen kijken en zeggen dat je alles gedaan hebt wat je kon?

Aannemend dat je het lef en de vastberadenheid hebt die nodig zijn, hoe wordt je dan een politiek soldaat? Geen enkele politieke soldaat kan ooit compleet hetzelfde zijn, ondanks dat ze natuurlijk veel gemeen hebben. De verschillen die bestaan komen voort uit het feit dat we allen individuen zijn die zowel kracht als zwakte bezitten. Deze verschillen hoeven ons geen problemen te bezorgen, zij kunnen juist gebruikt worden ter bevordering omdat een effectief leger bestaat uit verschillende type mensen. Allemaal stamhoofden en geen indianen zijn net zo nutteloos als geen stamhoofd en allemaal indianen. Sommige van jullie zullen opstaan als leiders, anderen als krijgers, maar allen zijn vitaal voor onze Nationale missie.

De weg van ontwikkeling, het programma of de training, die leidt tot de geboorte van een politiek soldaat is een kruis op onze rug. Het is door het dragen van deze last, door ontberingen, dat we langzaam – en ik bedoel langzaam – de kwaliteiten vergaren die we nodig hebben. Er zijn diegenen die streven naar fysieke perfectie als hoogste levensdoel – zij zullen beamen dat deze perfectie niet iets is dat vrij wordt weggegeven bij een paar liter extra benzine, maar dat dit iets is waar hard werk en veel pijn voor nodig is. Op dezelfde manier is het worden van een politiek soldaat een zaak voor activisten, niet voor leunstoel dictators en zelfbenoemde mannen van het lot.

Nu dat gezegd is, is de weg van ontwikkeling simpel en logisch in zijn structuur. Je kunt beginnen met enkel kleine dingen te bereiken, ambities die als deze bereikt zijn jou het vertrouwen en de bekwaamheid geven om meer ambitieuze doelen te bereiken. In deze graad is het nodig om eerlijk tegen jezelf te zijn, want als je dit niet doet kun je nooit eerlijk zijn tegenover je collega’s. Ga zitten en maak na een periode van zelfreflectie een lijst met goede en slechte punten, onthoud hierbij om geen extremen van excessieve kritiek of zelfgenoegzame zelfvoldaanheid te gebruiken. Als dit klaar is, kies dan een goed punt dat verbeterd kan worden en een zwakte waar je beter zonder kunt. Op papier klinkt dit erg gemakkelijk, maar in realiteit is het een strijd van gigantische proporties. Er zullen tijden zijn dat je denkt dat alles goed gaat om vervolgens ineens plat met je gezicht op de grond te vallen door terug te vallen in oude gewoontes. Maar geef niet op en laat je niet afschrikken door falen omdat het juist het opstaan en het opnieuw proberen is dat je zelfdiscipline en de wil om te winnen ontwikkeld. Het is een proces dat spiritueel voor jou doet wat Charles Atlas beweert dat zijn gewichten voor jou fysiek doen! Je kunt enkel geluk ervaren als je verdriet kent, je kunt enkel succes waarderen zodra je de bittere smaak van falen geproefd hebt. Als je geen kleine zaken kunt overkomen, dan zul je behoorlijk nutteloos blijken in een crisis. Wanneer de zaken in de komende jaren echt gevaarlijk worden, als de repressie gewelddadig, systematisch, totaal wordt, wil je weten dat je kameraden je steunen in de strijd, en zij willen weten dat zij op jou kunnen rekenen. De gemoedsrust dat dit vertrouwen in anderen produceert kan niet worden onderschat.

Laat me enkele praktische ideeën geven waarmee men kan beginnen, maar onthoud dat dit slechts enkele algemene voorbeelden zijn zodat jij mee kunt denken in de juiste richting. Kijk je nacht na nacht TV? Als dit zo is, beperk dan de tijd dat je dit doet omdat dit je bloot stelt aan de propaganda van onze vijanden, of je nu een documentaire of een opera kijkt maakt hierin niets uit. Gebruik je tijd meer constructief en op een manier dat de Nationalistische strijd wordt geholpen. Wandel in het platteland of in een park en geniet van de giften der natuur. Ga wat meer folderen of kranten verkopen. Organiseer een discussie groep thuis voor een paar vrienden, of raak betrokken in locale gemeenschapsgroepen zoals Tenants Associations, Friends of the Earth enzovoorts en strijd voor lokaal recht. Drink je meer dan 4, 5, 6 of meer pinten op een avond als je uitgaat? Verminder dit tot 2 of 3 pinten: je hebt dan niet enkel meer geld voor de zaak over, maar je gezondheid zal sterk toenemen. Daarnaast waren kruisridders niet bekend vanwege hun bierbuiken. Rook je veel? Als dit zo is, ga minderen of nog beter stop. Je houdt enkel het grootbedrijfsleven in stand terwijl je gezondheid achteruit gaat. Er zullen tijden zijn waarop je snel zult moeten zijn en diegene die erop aandringen een puffende dinosaurus te zijn zullen dan de prijs betalen. Zet je een partij of NF functie opzij omdat je naar het voetbal gaat? Stel je prioriteiten dan juist. Uiteraard kan iedereen een pauze gebruiken uit de strijd, maar onthoud dat de NF faalt vanwege halfhartige leden. Het laat niet enkel de dodenknoop van de natie zien, maar ook die afleidingen die je zo belangrijk acht. Als lezen geen gewoonte is, maak er dan een gewoonte van en dwing jezelf tot hogere niveaus. Kennis is macht en hoe meer je weet hoe grotere dreiging je voor het systeem vormt. Kom naar partij seminars waar je wordt geïnstrueerd in het produceren van locale folders die je helpen om Nationalistische ideeën in je locale gemeenschap te promoten: waar wordt gedacht om spandoeken en T-shirts te maken: waar onze sprekers onze revolutionaire ideeën uitleggen in simpele termen en welke jou in staat stellen om mensen te bekeren door overtuigingskracht.

Deze en nog veel maar zaken kan de partij jou leren, maar hier is een breed veld voor persoonlijk initiatief: leer nieuwe talen, zeker als je Ierse, Schotse, Wales of Cornish wortels hebt: leer rijden, typen, in publiek te spreken. Ga naar een avondschool om elektronica, mechanica of journalistiek te leren, of begin met een fysieke tijdbesteding zoals gewichtheffen of vechtsport. Er zijn een miljoen dingen die je kunt doen om jezelf te verbeteren, dingen die je voldoening geven en de zaak helpen om te overwinnen. Wat je ook doet, beslis dat je volhoudt tot het eind. Niks doen en zitten is wat de engerds in het parlement hopen dat je doet, omdat je op die manier hun werk zoveel makkelijker maakt.

Diegene die bereid zijn de offers te brengen die nodig zijn om een politiek soldaat te worden zullen enkele deugden moeten ontwikkelen.

*GEDULD: omdat de overgang naar een politiek soldaat tijd en moeite kost en niet in een week of maand komt. Het is werk dat een leven lang duurt, perfectie is het doel.

*KALMTE: omdat de staatsrepressie toeneemt, zullen het de koelen, kalmen en beheersten zijn die zullen overleven, niet paniekerige amateurs.

*ZELFDISCIPLINE: omdat diegene die meester over zichzelf zijn de meesters van hun situatie zijn. Bezit de kracht die niet gezien kan worden, maar die gevoeld wordt door zowel kameraden als tegenstanders.

*GEVOEL VOOR HUMOR: omdat als het leven geen bed vol met rozen is, het ook geen onophoudelijke last is. Het is een beetje van beide. Ontwikkel het vermogen om over je situatie en om jezelf te lachen en je zult transformeren in een spectraal krijger die onze vijanden kwelt.

De kracht van humor werd recent in Italië geïllustreerd tijdens de rechtszaak tegen 30 Nationalistische militanten, militanten waarvan de gemiddelde leeftijd rond de 20 jaar was. Zij werden berecht voor strafbare feiten die, als deze bewezen werden, konden leiden tot levenslange opsluiting. Deze militanten, onschuldig voor god en mens, hielden de beste Nationalistische tradities vol. De Italiaanse media en justitie verwachtten dat deze jongeren met vetrokken gezicht, serieus en bezorgd in de bank zouden zitten. Hoe teleurgesteld waren zij toen deze kameraden de procedure compleet negeerden en onder elkaar grapten en lachten. Ze gaven er niets om en waarom zouden ze? Vier jaar wachten op een rechtszaak, voorstellen voor vervroegde vrijlating als men zou verraden – toch had dit geen enkele invloed op hun geloof. De rechter eiste dat hij serieus genomen moest worden en werd verwelkomd met kreten en gelach. Dit is echte kracht – het verkondigd dat de dood zelf er geen macht over heeft. Het is een kracht die ons onoverwinnelijk maakt, want wat kunnen onze vijanden meer doen dan dit? De oude Kelten beschreven deze kracht in een spreekwoord: “Vecht voor je land en accepteer de dood als dit nodig is: omdat de dood een overwinning en bevrijding is voor de ziel!”

Wij vechten voor het Engeland van William Byrd en Thomas Tallis: voor de wilde schoonheid van Cornwall en de sereniteit van het Lake District. Wij vechten voor Wales –land van kameraden -, niet enkel voor haar zielvolle literatuur en muziek, maar vanwege haar heroïsche geest van Owain Glyndwr. Wij vechten voor Schotland, haar hooglanden en eilanden, haar ballards en barden. Wij vechten voor Ierland, land van de paradoxen: tragedie en komedie, humor en een kort lontje; voor de puurheid die G.K. Chesterton ons verklaarde: “De leugens van Dublin en Belfast zijn meer waar dan de waarheden van Westminster.”

Er valt nog maar weinig te zeggen als de ultieme keus je confronteert. Ga jij een Revolutionaire strijder worden die voor Nationale vrijheid strijd, of de lafaard die buigt om de smerige schoenen van een etterend systeem te kussen?

LAAT DE LAFAARD ZIJN HOOFD HANGEN IN SCHAAMTE.

LAAT DE KRIJGER WETEN DAT ZIJN BELONING KOMT!