vryzia exter: March 2011

Divide et Impera

Het strategische principe van “verdeel en heers” (divide et impera) kent een lange en oneervolle geschiedenis. Door de eeuwen heen hebben militaire, politieke en andere strategen het idee omarmd dat wanneer je vijanden elkaar bestrijden het werk doen voor jou en eveneens minder effectief zullen zijn in het aanvallen van jou. Philip van Macedon (382-336 v Christus), Polybius (205-123 v Christus), de oude Hindoes, Louis XI van Frankrijk (1423-1483), Bossuet (1627-1704), Montesquieu (1689-1707) en vele anderen zijn al getuige geweest van de effectiviteit van het principe verdeel en heers. Toen de Romeinen Brittannië veroverden aarzelden hun ervaren strategen niet om de ene Keltische stam tegen de andere op te zetten. Terwijl deze oorspronkelijke bewoners met elkaar ruzieden consolideerde Rome zijn grip over Brittannië. Het principe van verdeel en heers werd door het Britse rijk ingezet bij Afrikaanse stammen om gehele delen van Afrika te veroveren. Hetzelfde rijk gebruikte deze tactiek om Moslims en Hindoes tegen elkaar uit te spelen in India en op deze manier hun macht over het continent te consolideren met minimale middelen en inzet.

Meer recent werd het principe verdeel en heers gebruikt door de machtige bedrijfsbelangen in het Westen om het Communisme te ondermijnen. In 1979 verdoemde Hoxha het post Stalinistische Sovjet regime, de Euro Communisten, de Joegoslaven en vele anderen door te stellen: “De revisionistische partijen in Europa en het Westen hebben de weg van compromis met de kapitalistische bourgeoisie betreden. Zij hebben deze anti Marxistische lijn het Eurocommunisme genoemd. Eurocommunisme is een nieuwe pseudo Communistische trend welke wel en niet in oppositie met het Sovjet revisionistische blok is. Alle revisionistische, opportunistische en Sociaal-Democratische trends gaan de gehele lengte om de supermachten te assisteren in hun diabolische activiteiten om de revolutie en de mensen te onderdrukken. De steun aan al deze trends voor de vermeende nieuwe organismen van de bourgeoisie hebben een enkel doel: het stoppen van de revolutie door het opwerpen van duizend en een materialistische, politieke en ideologische obstakels. Zij werken om het proletariaat en zijn bondgenoten te desoriënteren en te verdelen. Dit omdat zij weten dat, verdeeld door de fractionele strijd, de meesten niet in staat zijn om een ideologische, politieke en militante eenheid te bereiken die essentieel is om de aanvallen van het wereldwijde kapitalisme te weerstaan.“

Zoals we vandaag de dag weten was het Westen in staat om het Communisme te verzwakken tot het punt dat het instortte. Het gevolg hiervan was dat de Verenigde Staten van Amerika en zijn bondgenoten als enige onaantastbare imperiale macht ter wereld over bleven. Het principe van verdeel en heers wordt vandaag de dag door deze imperiale macht gebruikt om zichzelf te positioneren als de nieuwe heerser over de wereld.

Als we kijken naar de Amerikaanse tactieken in Afghanistan kunnen we zien dat ze iedere truc in het boek gebruiken om verdeeldheid te zaaien in de rijen van de Taliban. Van omkoping, het verlenen van gunsten aan vijandige groepen onder voorwaarden, individuele leiders in diskrediet brengen enzovoort. In “The New Statesman” merkte John Pilger op: “Als men tussen de regels door leest is het duidelijk dat zij (de VS) geen grote aantallen Taliban troepen bombarderen op de frontlinie. Waarom niet? Omdat zij wat Colin Powel de “gematigde” Taliban noemt, willen behouden voor een “losse federatie” van “natie bouwers” voor wanneer de oorlog over is. Deze gematigde Taliban zullen een bondgenootschap sluiten met de “elementen van verzet” binnen de Noordelijke Alliantie, de bommenleggers, verkrachters en heroïne dealers die getraind zijn door de SAS en betaald door Washington.”

Deze strategie staat bekend als verdeel en heers en is al zo oud als het imperialisme zelf. Het staat de Amerikanen toe om opnieuw controle te krijgen over een regio die zij “verloren” hebben. Andere landen, zoals Pakistan en aangrenzende voormalige Sovjet republieken, worden omgekocht voor onderwerping. De “war on terror”, met zijn Rambo razzia’s, is niks meer dan een circus voor de mensen aan het thuisfront en de massa media.

Kijk naar de Moslims op de wereld. Wanneer zij zouden verenigen zouden zij een vernietigende kracht vormen. Maar zij worden slap en verdeeld gehouden door omkoping, bedreiging en manipulatie door een geslepen en genadeloze vijand wiens strategieën hun leiders in geen duizend jaar ooit zouden snappen. Zelfs de radicalen worden hopeloos verdeeld gehouden. Dus ondervindt het Amerikaans beleid in het Midden Oosten geen enkele weerstand terwijl Israëlische en Amerikaanse soldaten de kinderen van Palestina, Irak en Afghanistan uitmoorden.

Hetzelfde zien we bij de andere grote vijanden van de nieuwe kapitalistische orde, de vele etnische en raciale nationalistische groeperingen die Europa, de VS en elders weer zouden moeten doen opleven. Hier hoeft de Nieuwe wereldorde niet eens in te grijpen om verdeeldheid te zaaien, men vecht liever tegen elkaar dan tegen de vijand. Wanneer ze niet met elkaar vechten omdat ze de ene leider beter dan de andere vinden, dan vechten ze wel omdat ze hun politiek op verschillende manieren rechtvaardigen. Wanneer zij niet ruziën over wie ze moeten volgen, Hitler, Strasser, Odin, Satan of Jezus Christus, dan ruziën ze wel over wie er te Conservatief of juist te Socialistisch is. Behandeling van de “strategie” (bijvoorbeeld gematigd of extreem) zorgt weer voor meer mogelijkheden om elkaar te bevechten. Al deze splitsingen en fractionalisme leidt ertoe dat deze groeperingen totaal irrelevant zijn geworden.

En nog vraagt men zich af waarom wij zo gemarginaliseerd zijn sinds het midden van de 20ste eeuw. Als men deze simpele zielen vergelijkt met de militaire strategen in het Pentagon kan men begrijpen dat het een verloren zaak is. Het is niet anders dan de vroege Keltische stammen die geconfronteerd werden met de geslepen legionairs uit Rome en voor iedere truc in het boek vielen. Zij faalden erin om succesvolle tegen strategieën te ontwikkelen wat ertoe leidde dat ze van alles beroofd werden.

Dit is het scenario in het begin van de 21ste eeuw. We hebben een valse imperiale supermacht, het Pax Americana, de Nieuwe Wereld Orde, met gigantische financiële, technologische en intellectuele bronnen en een fenomenale strategische en organisatorische ervaring tot zijn beschikking. Hiertegenover staat een gigantisch aantal zwakke en verdeelde naties en groeperingen met weinig of geen mogelijkheid om tegenstand te bieden tegen de strategieën die hun vijanden gebruiken. Hoe kunnen we dan weerstand bieden tegen de Nieuwe Wereld orde? Wat moet er gebeuren?

Onthul de links-rechts verdeling als een leugen

Een van de meest misleidende en volhoudende aspecten van verdeel en heers is de links-rechts verdeling. Dit leidt tot een willekeurige verdeling in de rijen van anti gevestigde orde activisten en speelt deze tegen elkaar uit. De links-rechts verdeling vindt zijn oorsprong in 1789 tijdens de Franse nationale bijeenkomst. De adel en geestelijkheid die tegen verandering waren zaten rechts van de spreker en de burgerij die voor verandering waren zaten aan de linkerzijde. Echter veel mensen die vandaag de dag tegen verandering zijn worden als “links” aangemerkt. Een voorbeeld is Fidel Castro, die ondanks zijn imago als “linkse revolutionair” zijn versie van Socialisme in de constitutie van Cuba vast legde met de woorden “Het revolutionaire proces van Socialisme kan niet worden omgekeerd.” In contrast is de “vertegenwoordiger” van “extreemrechts”, Adolf Hitler, over het conservatisme van de rechtse partijen in zijn tijd: “De rechtse partijen hebben alle energie verloren: zij zien de overstroming komen, maar hun enige verlangen is het vormen van een regering. Ongehoord incapabel, veel gebrek aan energie en allen lafaards, zo zijn al deze bourgeois partijen en dat op het moment dat de natie helden nodig heeft en geen praters.”

Soms wordt verondersteld dat links voor maximale staatscontrole is en rechts voor minimale staatscontrole. Dit werkt echter ook niet. Krachtige staatsstructuren hebben vaak onder vermeende “rechtse” regimes bestaan, regimes zoals Duitsland onder Hitler, Zuid Afrika onder Botha of zelfs de UK onder Thatcher. En hoewel Marxisten vaak worden bespot vanwege de toepassing van totale staatscontrole, moet men niet vergeten dat hun ultieme doel het “afsterven” van de staat was (een zin die van Engels afkomt).

Ook zijn er mensen die links en rechts onderscheiden met de notie dat “rechts” zaken als Nationalisme, Patriottisme en Ras als belangrijk acht terwijl “links” deze zaken verwerpt in voorkeur voor een verenigde wereld. Toch is het apart dat het Communistische regime in Noord Korea hun leiders visie op natie en etniciteit als volgende omschrijft:

Kim Jong Il zei dat de basis indeling van een natie de homogeniteit van een bloedlijn, een gedeelde taal en een gedeeld territorium is. In het bijzonder de bloedlijn en taal zijn het meest belangrijk om een natie te definiëren. Een natie is een solide groep mensen die verenigd zijn door de homogeniteit van hun bloedlijn, taal en territorium. Een natie is een samenhangende groep mensen die historisch gevormd zijn en de grootste eenheid binnen het sociale leven vormen. Een natie wordt niet gemakkelijk geformeerd of afgebroken door een verandering in het sociale systeem. Zelfs binnen een klasseloze maatschappij bestaat de natie nog steeds. Kim Jong Il benadrukt dat onafhankelijkheid de kern is van het leven en bestaan van de natie. Zoals een man zonder onafhankelijkheid een dode man is, kan een natie die zijn onafhankelijkheid heeft verloren niet bestaan of ontwikkelen. Dit is algemeen bekend. Daarom is de vraag of het lot van de natie direct verbonden is met de onafhankelijkheid van de natie. De onafhankelijkheid van de natie is zijn essentiële natuur en ziel. Om onafhankelijk te leven en ontwikkelen verdedigt iedere natie zijn nationale karakter, traditie en geest en streeft deze naar eenheid.

Wat moeten we denken van de vermeende “rechtse” regimes in Europa en de VS die onze nationale grenzen willen doen vervagen? Die supranationale quasi staten zoals de Europese Unie nastreven, voorstanders van globalisme zijn en die de belangen van Multi nationale bedrijven dienen. En wat moeten we denken van de linkse anti globalisatie demonstrant? De termen links en rechts kunnen duidelijk niet worden geconceptualiseerd in termen van nationalisme versus internationalisme.

Tot slot zijn er politieke bewegingen in de wereld vandaag de dag die iedere poging tot links/rechts classificatie afwijzen. Waar op dit spectrum moeten we de Islamiet plaatsen die Amerika en haar macht over de wereld verwerpt? Waar moeten we de ecologisch activist plaatsen? Waar de Nationaal-Bolsjewist?

De politieke links/rechts verdeling is een cynisch plot om de mensen te verdelen en tegen elkaar op te zetten zodat ze zich niet verenigen tegen de enige vijand van ons allemaal: de gevestigde orde. Eduard Limonov wist het goed samen te vatten:

Er is niet langer rechts of links. Er is het systeem en de vijanden van het systeem!

Samen tegen de gevestigde orde

Diegene die zich tegen de gevestigde orde keren kunnen niet nutteloos worden verdeeld in “links” en “rechts”, maar kunnen zinvol worden verdeeld in sektariërs en niet-sektariërs. Dit zijn geen tegengestelde groepen maar eerder groepen mensen die op verschillende manieren beheerd moeten worden.

Niet-sektariërs zoeken naar de formatie van een brede alliantie tegen de gevestigde orde. Zij zullen met eenieder samen werken waar ze een brede overeenstemming mee kunnen bereiken qua strategie. Zij zullen de theoretische verschillen minimaliseren en concentreren op wat verenigd in plaats van op wat verdeeld.

Sektariërs zullen de gevestigde orde bestrijden vanuit een smalle theoretische positie. Zij werken samen met diegene die hun eigen theoretische positie delen en verwerpen anti gevestigde orde activisten die andere theoretische posities innemen. Zij richten zich op het belang van theoretische verschillen en concentreren zich op wat de vijanden van de gevestigde orde verdeelt in plaats van een gedeeld doel. Zij worden al snel gebruikt als onwetende middelen voor het systeem. Het overgrote deel van anti gevestigde orde activisten zijn sektariërs, vaak extreme sektariërs, wat leidt tot belangrijke implicaties voor een strategie en alliantie vorming.

Het is belangrijk dat niet-sektariërs zich verenigen en hun eigen organisaties en strategieën ontwikkelen. Door dit te doen creëert men een kern van anti gevestigde orde activisten die het gevaar van verdeel en heers kunnen weerstaan. Het is belangrijk om een alliantie te vormen van activisten van verschillende achtergronden zodat ze redelijk immuun zijn voor de divide et impera tactieken van het systeem. Niet-sektariërs moeten propaganda maken om anti gevestigde orde activisten te overtuigen van de voordelen van niet-sektarisch activisme en in te lichten over de gevaren van divide et impera. Als zij dit doen zullen zij meer niet-sektarische activisten overtuigen van hun zaak.

Om met sektarische activisten te werken is grote subtiliteit nodig. Men zou hen de rug toe kunnen keren omdat deze te dogmatisch lijken voor alliantie vorming. Echter gezien hun aantallen en belang zou dat een serieuze strategische fout zijn die er enkel toe zou leiden dat de gevestigde orde meer succes heeft met haar verdeel en heers tactiek. Het principe dat zou moeten worden toegepast is het werken naar de vorming van een grote alliantie van niet-sektariërs en het vormen van kleine allianties met sektariërs rond een thema. Deze kleine allianties kunnen zo gelimiteerd zijn als een “geen agressie” overeenkomst of een inhoudelijke discussie over verschillen. Men kan beter naar sektariërs luisteren dan preken. Vaak is het mogelijk om zaken van grote waarde op te nemen van sektarische activisten ondanks dat je hun dogmatisme verwerpt.

De algemene strategie bestaat uit het zoeken naar gebieden waar gedeeld anti gevestigde orde activisme kan worden uitgevoerd. Wellicht kan dit sektariërs overtuigen van de noodzaak voor samenwerking als politieke strategie.

Richt je op het primaire doel

Anti gevestigde orde activisten hebben een overweldigende drang om zichzelf te rechtvaardigen. Zij leggen in het grootste detail uit waarom zij tegen de gevestigde orde zijn. Dit is uiteraard zeer begrijpelijk maar het probleem is dat er veel verschillende inzichten zijn en er weinig centrale organisatie is. Dit verschil in rechtvaardigingen kan leiden tot een verdeelde beweging die zeer weinig weet te bereiken.

Diegene die hun activisme rechtvaardigen in termen van economische theorieën (zoals Marx of Engels) zullen vanwege historische redenen moeite hebben om te werken met diegene die hun activisme rechtvaardigen in termen van raciale theorieën en nationalisme (zoals Hitler). Diegene die zichzelf rechtvaardigen met de Islam of het Christendom kunnen problemen hebben met diegene die zich rechtvaardigen met het Asatru of Heidendom.

Het is enkel in het voordeel van de gevestigde orde om deze theoretische contradicties te voeden en uit te buiten. Het is dus in het belang van tegenstanders van de gevestigde orde om deze te minimaliseren. Veel kan gewonnen worden door het activisme niet te rechtvaardigen vanuit een bepaalde theorie maar in termen van de afschuwelijke aard van de gevestigde orde en de noodzaak om mensen van verschillende theoretische achtergronden te verenigen tegen een gedeelde vijand. Door te concentreren op de vernietigende natuur van een gedeelde vijand, en het marginaliseren van theoretische rechtvaardiging en discussie kan het niet-sektarisme worden aangemoedigd en de slopende natuur van sektarisme worden aangekaard.

Verenig rond haalbare strategieën en objectieven

Veel te vaak denken anti gevestigde orde groepen en individuen dat hun bestaan genoeg is en dat er geen enkele vorm van planning nodig is. Zulke mensen worden gekarakteriseerd door de neiging om hun complete tekort aan activisme en strategie te rationaliseren door een soort vermoeid fatalisme. Zij zullen klagen over het gebrek aan middelen en de domheid van mensen in het algemeen en zien zichzelf als een symbool voor een bepaalde visie in een grote marktplaats voor ideeën. Deze mensen passen zich snel aan om theoretische subtiliteiten uit te roepen tot hun eigen versie van het ware lot. Zij keren zich snel tegen diegene die hun ware lot niet delen, zelfs als deze evengoed vijanden van het systeem zijn. Dit archetype van sektariërs is een geweldig doel voor de divide et impera tactiek. Deze mensen kenmerken zich door de neiging om onrealistische strategieën na te streven of een strategie van uitstel na te streven die stelt dat we niks hoeven te doen zolang de Nieuwe Wereld Orde niet over de gehele wereld instort.

Verenig jezelf rond simpele, haalbare strategieën en objectieven en houd je niet enkel bezig met theoretische subtiliteiten. Richt je op doelen waar anti gevestigde orde activisten van verschillende achtergronden kunnen samenwerken en waarmee men een doel kan bereiken dat beide groepen ten goede komt.

Er staat veel op het spel. De technologische middelen van de Nieuwe Wereld orde zijn zo sterk dat als het hegemonie over de gehele wereld bereikt het onmogelijk is om de situatie om te keren. Een mondiale concentratie van imperialistische macht zal erop toe zien dat het iedere tirannie die de aarde gekend heeft zal overstijgen.

In the look ahead and the previews for the ICC Cricket World Cup 2011 first of all we will take a good look at the Aussies Cricket team which is the current World Champions and will be defending their title for the 3rd time running. They have won the previous three world Cups whcih makes them by far the best team there ever was in Cricket. But going into this years World Cup they are not as strong as they use to be and with big name players retired or struggling with Injuries, like Ponint and Lee they wont go as the Favourites to win the World Cup 2011.

Read more: http://www.totalsportsmadness.com/2011/01/17/australia-cricket-team-squad-icc-world-cup-2011/#ixzz1HtAfaK84